Ekstrakt z orzechów Shikakai. Shikakai to określenie w języku hindi odnoszące się do niewysokiego drzewa Acacia concinna, spotykanego w południowych i środkowych Indiach. To jedna z leczniczych roślin wykorzystywana w Ajurvedzie w profilaktyce i leczeniu problemów zdrowotnych takich jak zaburzenia żołądkowe, choroby jamy ustnej, zapobieganie cukrzycy, obniżenie cholesterolu, malaria. Dzięki naturalnej zawartości saponin (substancji zmydlających) oraz łagodnemu pH, Shikakai jest doskonałym i tradycyjnie stosowanym od wieków przez kobiety w Indiach środkiem myjącym i wzmacniającym włosy, nazywanym często „owocem dla włosów”. Ekstrakt Shikakai oczyszcza włosy delikatnie, bez naruszania ochrony lipidowej włosa. Nie wysusza skóry głowy i włosów, pobudza ich porost i wzmacnia cebulki. Stosuje się go także w walce z łupieżem. Włosy po zastosowaniu ekstraktu stają się gęstsze, grubsze i jedwabiście gładkie. Wyciąg z orzechów Shikakai zawiera duże ilości witaminy C (jest naturalnym antyoksydantem) oraz witamin A, D, E i K. Działa przeciwbakteryjnie, chroniąc skórę przed infekcjami grzybicznymi. Kosmetyki z Shikakai są również pomocne w leczeniu chorób skóry, m.in. świądu, łuszczycy czy egzemy, a także w pielęgnacji skóry wrażliwej i skłonnej do podrażnień.

Guma z akacji senegalskiej. Jest składnikiem naturalnym, pozyskiwanym z soku rosnących w Senegalu, Somalii, Tanganice i Australii drzew z rodzaju Acacia Senegal, należących do rodziny bobowatych. Drzewa te osiągają wysokość do 5 metrów, a ich korony mają charakterystyczny, parasolowaty kształt. Guma wytwarzana z soku, pozyskanego z drzew akacji senegalskiej jest powszechnie znana i wykorzystywana jako surowiec w przemyśle farmaceutycznym, kosmetycznym oraz spożywczym. Guma ta jest w istocie mieszaniną różnorakich soli kwasu arabowego i glukuronowego. Dobrze rozpuszcza się w wodzie i charakteryzuje dużą lepkością. Posiada działanie przeciwzapalne, więc używa się jej często jako środka na owrzodzenia i stany zapalne skóry. W kosmetyce stosowana jest zazwyczaj jako zagęstnik, zwiększający lepkość preparatów kosmetycznych lub do stabilizacji piany w preparatach myjących.

Ekstrakt z krwawnika pospolitego. Krwawnik pospolity to bylina kosmata, posiadająca charakterystyczne pierzaste ulistnienie oraz kwiatostany o małych, białych lub różowych kwiatkach. Występuje w całej Europie, Azji i Ameryce Północnej. W smaku jest gorzki, natomiast ma przyjemny i aromatyczny zapach. Łacińska nazwa (Achillea) pochodzi od imienia Achillesa, który miał używać tego ziela do leczenia ran. Druga część nazwy – Millefolium – znaczy „tysiące liści” i dotyczy wyglądu rośliny, która pokryta jest masą drobnych, piórkowych listków. Krwawnik ma też wiele nazw ludowych: tysiąclist, złocień krwawnik, żeniszek krwawnik. Krwawnik pospolity, ze względu na bogaty skład substancji czynnych, posiada szerokie spektrum działania na cały organizm człowieka. O jego właściwościach leczniczych wspominał już Hipokrates twierdząc, że może wyleczyć hemoroidy. Krwawnik pojawia się także w medycynie chińskiej i hinduskiej. Zewnętrznie stosuje się go w stanach zapalnych skóry i błon śluzowych oraz jako środek przyspieszający gojenie ran, natomiast wewnętrznie w zaburzeniach żołądkowo-jelitowych, wzdęciach czy niestrawności. Ziele krwawnika zawiera wiele związków cenionych jako składniki formulacji kosmetycznych takich jak olejek eteryczny, który ma w składzie m.in. azulen, cyneol, borneol, er- i β-pinen. Ponadto krwawnik jest cennym źródłem glikozyd cyjanogennych (achilleina), flawonoidów, choliny, garbników, kwasu salicylowego, witamin A, C i K oraz soli mineralnych, obfitujących w związki manganu, kobaltu, molibdenu, miedzi, żelaza i siarki. Krwawnik stosowany zewnętrznie łagodzi podrażnienia, działa przeciwzapalnie, przyspiesza gojenie i odnowę uszkodzonego naskórka. Ma działanie przeciwbakteryjne i aseptyczne, chroni uszkodzoną skórę przed wtórnym zakażeniem. Wspomaga leczenie trądziku pospolitego czy zmian liszajowatych, zalecany jest również skórom problematycznym, tłustym i mieszanym. Ekstrakt z krwawnika zawiera znaczne ilości witaminy C, która uelastycznia naczynia krwionośne, a także pełni funkcje antyutleniacza, przez co przyczynia się do ochrony przed wolnymi rodnikami odpowiedzialnymi za starzenie się skóry. Stymuluje proces epidermalnej odnowy naskórka, zmniejsza pory, redukuje drobne linie i zmarszczki, wygładza i ujędrnia skórę. Dzięki zawartości naturalnych kwasów, askorbinowego i glikolowego, usuwa martwe komórki, czyści pory, odświeża i rozjaśnia skórę. Krwawnik pospolity stosuje się w kosmetykach przeciwzmarszczkowych, preparatach do cer problematycznych, regenerujących i oczyszczających.

Ekstrakt z kasztanowca zwyczajnego. Kasztanowiec zwyczajny, zwany także pospolitym lub białym, to drzewo pochodzące z Półwyspu Bałkańskiego, obecnie uprawiane w Polsce oraz innych krajach europejskich. Bogactwo wielu leczniczych związków i minerałów sprawia, że kasztanowiec wykorzystywany jest zarówno w medycynie naturalnej jak i konwencjonalnej (działa m.in. przeciwżylakowo, łagodzi zaburzenia trawienne, przeciwdziała obrzękom, usprawnia przepływ krwi). W kosmetyce najczęściej stosuje się wyciągi z nasion i owoców kasztanowca, które są źródłem bioaktywnych związków takich jak: flawonoidy (astragalina, rutyna, kwercetyna), kumaryny, garbniki, czy też saponiny trójterpentynowe, w tym escyny o działaniu przeciwzapalnym, przeciwobrzękowym oraz wzmacniającym naczynia krwionośne. Escyna hamuje aktywność enzymów działających destrukcyjnie na ścianki naczyń włosowatych – tym samym uszczelnia je, poprawia ich elastyczność i odporność na rozszerzanie i pękanie. Przeciwdziała lekkim zaczerwienieniom twarzy, daje efekt zdrowej, świeżej skóry i jasnej cery. Wyciąg z kasztanowca wpływa też na poprawę napięcia i nawilżenia skóry, dlatego znalazł zastosowanie w preparatach do pielęgnacji cer dojrzałych. Jest naturalnym filtrem przeciwsłonecznym, ma działanie drenujące i przeciwobrzękowe, wprowadza się go w celu zmniejszenia cieni oraz tzw. worków pod oczami. Składnik ten znalazł także zastosowanie w preparatach antycellulitowych, w których poprawia mikrokrążenie oraz usuwa nadmiar wody nagromadzonej w tkankach. Bardzo często występuje w żelach chłodzących do pielęgnacji „zmęczonych” nóg ze skórą skłonną do rozszerzonych i kruchych naczyń krwionośnych oraz tzw. pajączków naczyniowych. Ekstrakt z kasztanowca posiada szerokie zastosowanie w kosmetyce. Jest składnikiem aktywnym żeli do mycia twarzy, mleczek do demakijażu, toników, maseczek, kremów do twarzy oraz szamponów.

Wyciąg z alg, pozyskiwany w wyniku ich ekstrakcji. Bogaty w mikroelementy i witaminy, posiada właściwości nawilżające i antybakteryjne. Zawarte w algach witaminy E i C oraz ß-karoten wykazują działanie antyrodnikowe, wzmacniają ściany naczyń, aktywizują procesy zachodzące w skórze, poprawiają jej koloryt.

Ekstrakt z (owoców) kolibła egipskiego. Kolibło egipskie to niezwykłe drzewo, które występuje na nieurodzajnych terenach Afryki oraz Azji Zachodniej i wykazuje dobrą tolerancję na suszę. Ma soczyste owoce o słodko-gorzkim smaku, które nazywane są "daktylami niewolników" lub "egipskim myrobalanem". Owoce, podobnie jak kora, żywica czy korzenie, znalazły zastosowanie w tradycyjnej medycynie afrykańskiej do leczenia wielu dolegliwości, m.in. układu pokarmowego, płuc, a także chorób reumatycznych i pasożytniczych. W kosmetologii ekstrakt z kolibła egipskiego stosuje się z uwagi na bogactwo substancji aktywnych, w tym białek, lipidów, węglowodanów, saponin, flawonoidów i kwasów organicznych. Jest cennym składnikiem kosmetyków regenerujących, a także preparatów stosowanych przy stanach zapalnych skóry, takich jak łuszczyca i egzema.

Ekstrakt z bambusa. Bambus to egzotyczna roślina z rodziny traw, wywodząca się z Azji. Jest najszybciej rosnącą rośliną na świecie (potrafi urosnąć nawet metr w ciągu doby), osiągającą wysokość aż do 35-40 metrów. Chińczycy uważają bambus za symbol długowieczności i szczęścia, a Japończycy – za symbol czystości. Z uwagi na wyjątkowe właściwości (m.in. trwałość, lekkość, antybakteryjność, elastyczność), roślina ta znalazła szerokie zastosowanie w różnych dziedzinach przemysłu: od budownictwa poprzez produkcję instrumentów i papieru, a skończywszy na branży odzieżowej. Bambus jest także chętnie wykorzystywany w przemyśle kosmetycznym ze względu na ogromną (aż 520!) zawartość substancji czynnych takich jak krzemionki, aminokwasy, flawonoidy oraz liczne minerały (oprócz krzemu, żelazo, wapń, potas, sód, jod) i witaminy. Ekstrakt z bambusa używany jest chętnie w kosmetykach dotleniających, przeciwzmarszczkowych, antycellulitowych oraz wzmacniających naczynka krwionośne. Sprawdza się także w preparatach odbudowujących i regenerujących słabe paznokcie i wypadające włosy. Jednym z ważniejszych składników bambusa są polifenole, czyli przeciwutleniacze. To one hamują powstawanie wolnych rodników, spowalniając procesy starzenia się skóry, wpływają też korzystnie na poprawę jej jędrności. Występujące w dużych ilościach flawonoidy wzmacniają naczynka krwionośne, przez co są idealne dla cery wrażliwej, chronią skórę przed negatywnym działaniem promieni słonecznych i zmniejszają cellulit. Bambus stanowi cenne źródło krzemionki, która jest potrzebna skórze do tworzenia kolagenu i elastyny. Z jego łodyg wytwarzany jest puder, zawierający ponad 90% krzemionki, który doskonale sprawdza się przy cerach trądzikowych. Ma on postać białego, lekkiego i puszystego pyłku, który aplikowany na skórę daje transparentne wykończenie, bez efektu bielenia skóry. Posiada wyjątkowe właściwości matujące, ogranicza wydzielanie sebum i działa łagodząco na podrażnioną, trądzikową skórę. W połączeniu z kwasem benzoesowym, ekstrakt z bambusa działa na skórę antyseptycznie, ściągająco i przeciwzapalnie, hamuje rozwój bakterii, drożdży i pleśni.

Wyciąg z kwiatów nagietka lekarskiego. Nagietek lekarski, znany także jako miesięcznica, to pachnąca roślina zielna dorastająca do 50 cm. Kwitnie latem, a w krajach, gdzie temperatury nie spadają poniżej zera, nagietek może kwitnąć przez cały rok. Kwiaty nagietka są intensywnie pomarańczowe lub żółte, niekiedy z ciemniejszymi środkami. Nagietek pochodzi z rejonu Morza Śródziemnego. Jako roślina lecznicza i surowiec farbiarski był znany w wielu starożytnych kulturach, między innymi przez Greków, Rzymian, Arabów i Hindusów. W średniowieczu nagietek powszechnie sadzono w przydomowych ogrodach jako skuteczny lek ziołowy na wiele dolegliwości. Nagietek przyspiesza gojenie się ran i owrzodzeń skóry, Stosowany wewnętrznie łagodzi gorączkę oraz pomaga wyleczyć przewlekłe infekcje. Odwar ze świeżych płatków nagietka reguluje krążenie i zmniejsza dolegliwości bólowe związane z żylakami. Wyciąg z kwiatów nagietka ma znane właściwości kojące, przeciwzapalne, odkażające, przeciwkrwotoczne i pobudzające krążenie. Jest powszechnie stosowanym składnikiem produktów wspomagających regenerację i gojenie się tkanek. Stosuje się go przy użądleniach i ukąszeniach, a także przy zwichnięciach stawów i stanach zapalnych oczu. Ze względu na swoje działanie przeciwgrzybiczne wyciąg z kwiatów nagietka często wchodzi w skład produktów do pielęgnacji stóp. Nawet u dzieci czy osób ze szczególnie wrażliwą skórą nagietek nie wywołuje uczuleń ani podrażnień.

Ekstrakt z owoców melonowca (papai). Melonowiec to bylina o pokroju drzewiastym, osiągająca do 10 m wysokości. Pochodzi z Ameryki Południowej, ale obecnie jest uprawiana we wszystkich rejonach tropikalnych świata. Papaja, nazywana często „owocem cudów”, jest doceniana nie tylko ze względu na swój smak, lecz także wyjątkowe właściwości lecznicze, wspomagające system trawienny, układ krążenia, a także działanie antynowotworowe i przeciwzapalne. Owoce papai są wykorzystywane również w kosmetologii z uwagi na dużą zawartość różnego rodzaju składników odżywczych: antyoksydantów, witamin A i C, karotenoidów, flawonoidów, kwasu foliowego, a także minerałów, takich jak potas, magnez, miedź, żelazo i aż 212 organicznych aminokwasów. Ponadto papaja jest cennym źródłem kwasu pantotenowego (witaminy B5), wzmacniającego włosy i skórę oraz licznych enzymów, w tym papainy, która działa oczyszczająco, usuwając martwy naskórek i pobudzając procesy regeneracji skóry. Enzym ten działa bardzo skutecznie a zarazem delikatnie, dlatego jest składnikiem peelingów enzymatycznych, które mogą być używane nawet przez osoby z cerą wrażliwą i naczynkową. Melonowiec, dzięki zawartości naturalnych antyoksydantów, jest skuteczną bronią przeciw wolnym rodnikom. Sprawia, że skóra dłużej zachowuje młodość, a zmarszczki stają się płytsze i mniej widoczne. Wyciąg z papai wykorzystuje się także w kosmetykach nawilżających ze względu na zdolność absorbowania i wiązania wody w naskórku. Wygładza skórę, stymuluje krążenie krwi, działa odżywczo i odświeżająco. Matuje, wyrównuje koloryt skóry.

Ekstrakt z wąkroty azjatyckiej. Wąkrota azjatycka to aromatycznie pachnąca roślina lecznicza występująca w Indiach, Chinach i Indonezji. Jej zwyczajowa nazwa to Gotu Kola, co w języku syngaleskim znaczy kielichowaty kształt. Inne popularne określenia tej rośliny to ziele tygrysa lub tygrysi pazur. Dobroczynne właściwości i lecznicze działanie wąkroty od lat są doceniane w indyjskiej medycynie naturalnej – Ajurwedzie, gdzie znalazła szerokie zastosowanie, m.in.: przeciwgorączkowe, wzmagające apetyt, poprawiające wzrok i pamięć, a także przy chorobach układu moczowego, krwi, przewodu pokarmowego oraz problemów skórnych takich jak bielactwo, egzema czy łuszczyca. Gotu Kola jest często wykorzystywana w kosmetologii z uwagi na zawartość pielęgnujących skórę flawonoidów, saponin trójterpenowych, olejków eterycznych i witamin, w tym A, C i E. Szczególne zastosowanie znalazły saponiny triterpenowe, których dobroczynne działanie na skórę zostało potwierdzone badaniami naukowymi. Związki te wykazują wyjątkowe właściwości przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i pobudzające syntezę kolagenu. Przyczyniają się do wzrostu gęstości i elastyczności skóry, wygładzenia zmarszczek oraz poprawy nawodnienia skóry. Stymulują odnowę komórkową, poprawiają krążenie i wzmocnienie naczyń krwionośnych, a tym samym zmniejszają obrzęki i cienie pod oczami. Wyciąg z wąkroty azjatyckiej znalazł zastosowanie w kosmetykach przeciwstarzeniowych, przeciwtrądzikowych, dedykowanych skórze suchej i wrażliwej oraz dotkniętej cellulitem i rozstępami. Jest też popularnym składnikiem w preparatach dla cery naczynkowej oraz z trądzikiem różowatym.

Wyciąg z kwiatów rumianku pospolitego. Rumianek jest jednoroczną rośliną zielną o kwitnących przez całe lato kwiatach, przypominających stokrotki. Rumianek sprzyja wzrostowi rosnących obok niego roślin, uznawany jest więc za doskonałą roślinę towarzyszącą, którą warto wysiewać w warzywnikach. Uważano, iż napar z suszonych pąków i kwiatostanów rumianku ułatwia trawienie i koi napięcie nerwowe. Stosowany zewnętrznie przyspiesza gojenie ran, oparzeń słonecznych, hemoroidów i stanów zapalnych oczu. Napar z rumianku używany jako płukanka do włosów blond intensyfikuje ich kolor i nadaje im połysk. Rumianek zawiera wiele olejków eterycznych. Niektóre z nich przekształcają się w chamazulen - substancję o silnych właściwościach przeciwalergicznych. Z tego względu wyciąg z koszyczków rumianku jest więc bardzo cennym składnikiem kosmetyków dla osób ze skłonnością do alergii. Dzięki swym właściwościom przeciwzapalnym, odkażającym i łagodzącym podrażnienia, rumianek jest doskonałym składnikiem środków kojących do pielęgnacji skóry, zwłaszcza podrażnionej lub z objawami trądziku. Jest często stosowany w preparatach do ochrony przeciwsłonecznej i pielęgnacji skóry po opalaniu oraz w produktach do włosów o działaniu rozjaśniającym lub chroniących naturalny kolor włosów blond. Olejek eteryczny z rumianku znajduje zastosowanie w przemyśle perfumeryjnym i często dodaje się go jako składnik aromatyzujący do toników do twarzy oraz produktów do kąpieli i pod prysznic.

Chlorella jest jedną z najwcześniej odkrytych, jednokomórkowych mikroalg (2 do 8μm) zielonych. Na Ziemi występuje od 2 milionów lat. Skład zawartych w niej aminokwasów jest bardzo zbliżony do składu ludzkiego kolagenu. Chlorella wykazuje aktywność anty-angiogeniczną i wspomaga odbudowę naczyń krwionośnych. Jest stosowana w produktach pielęgnacyjnych przeciwdziałających pękającym naczynkom, w leczeniu zmian skórnych występujących w trądziku, a z uwagi na swe właściwości rozjaśniające - również w preparatach rozjaśniających cienie pod oczami.

Chrząstnica kędzierzawa. Rodzaj glonu z gromady krasnorostów, określany potocznie jako mech irlandzki (Chondrus crispus). Jego irlandzka nazwa to Carrageen, co oznacza "skałka". Występuje w północnej części Oceanu Atlantyckiego. Zawiera naturalne proteiny, minerały, witaminę C oraz witaminy z grupy B - B1, B2, B5 i PP. Stosuje się ją powszechnie w przemyśle farmaceutycznym do produkcji tabletek, spożywczym do klarowania piwa, wykazuje też właściwości lecznicze, zwłaszcza w dolegliwościach układu pokarmowego. Na angielskim dworze królewskim była używana jako środek łagodzący w stanach zapalnych dróg oddechowych i moczowych, a także w biegunce, czerwonce i krzywicy. Mech irlandzki jest także wykorzystywany w przemyśle kosmetycznym ze względu na nieprzeciętne właściwości nawilżające (zmniejsza transepidermalną utratę wody), zmiękczające i łagodzące podrażnienia. Znakomicie regeneruje skórę, odmładza ją i napina. Aktywizuje mikrokrążenie, energetyzuje i poprawia metabolizm komórkowy skóry. Dodatkowo, reguluje uwalnianie substancji aktywnych w głąb skóry, wydłużając ich działanie w czasie. Sprawia, że skóra jest elastyczna i aksamitnie gładka. Chrząstnica kędzierzawa jest dobrze tolerowana przez każdy rodzaj cery, ponieważ nie posiada czynnika alergizującego. Znaleźć ją można w preparatach do twarzy i ciała, zwłaszcza do cery suchej i zniszczonej oraz w produktach do pielęgnacji włosów i zwalczających cellulit. Carrageen jest też naturalną alternatywą oleju parafinowego, silikonów i syntetycznych emolientów.

Ekstrakt z owoców grejpfruta. Grejpfrut to najzdrowszy z cytrusów, zwany także „cytryną z raju”. Posiada dobroczynne działanie zdrowotne: ułatwia trawienie, oczyszcza organizm i przyspiesza przemianę materii. Zalecany jest diabetykom, bo obniża poziom glukozy we krwi, wykazuje też silne działanie antymiażdżycowe, przeciwzawałowe i przeciwudarowe. Wpływa korzystnie na wygląd i kondycję skóry, ponieważ zawiera cenne substancje odżywcze, przede wszystkim duże stężenie witaminy C, a także aminokwasy, dwutlenek węgla i kwasy owocowe. Nawilża i oczyszcza skórę, odpręża ją i tonizuje. Wzmacnia naczynia krwionośne. Dzięki witaminie C zwalcza wolne rodniki, zapewnia ochronę przed szkodliwym działaniem promieni słonecznych. Działa ujędrniająco, oczyszczająco, nadaje skórze blasku. Znakomicie wpływa na system nerwowy człowieka oraz łagodzi stres.

Ekstrakt ze skórki cytryny. Cytryna zwyczajna, nazywana też cytryną właściwą lub po prostu cytryną, to roślina wieloletnia z rodziny rutowatych, która powstała - najprawdopodobniej - poprzez skrzyżowanie limy z cytronem. Mimo, że wywodzi się z południowo-wschodnich Chin, to aktualnie tam nie występuje. Popularna jest natomiast w rejonie Morza Śródziemnego (m.in. we Włoszech, Hiszpanii i Grecji), a także w Meksyku i USA. Cytryna stanowi bogate źródło flawonoidów, hydroksykwasów, witaminy C. Ekstrakt ze skórki cytryny wykorzystywany jest w produktach o działaniu przeciwzmarszczkowym, ściągającym, antyseptycznym, odświeżającym. Posiada właściwości przeciwzapalne i wzmacniające naczynia krwionośne – redukuje zaczerwienienia i rumień. Wspomaga likwidowanie obrzęków, a także przebarwień, rozjaśnia cerę, złuszcza zrogowaciały naskórek. Przyczynia się do stymulacji syntezy kolagenu. Wykorzystywany jest w kosmetykach do cery tłustej, trądzikowej, naczynkowej. Jest idealnym sposobem na zapewnienie gładkiej, jędrnej i promiennej cery. Używany także jako substancja zapachowa.

Krokus jest jedną z najbardziej popularnych, kwitnących wczesną wiosną roślin. Jego kwiaty są symbolem nowego początku i młodości. Podstawową funkcją substancji znajdujących się w cebulkach krokusa jest magazynowanie składników odżywczych. Ze wzgledu na nie cebulki krokusa wykorzystywane są w kosmetyce. Badania wykazały, że ekstrakt z bulw (cebulek) krokusa stymuluje komunikację między komórkami naskórka i skóry właściwej, wpływając na produkcję czynników wzrostu przez keratynocyty. Wyciąg ten zwiększa także syntezę kolagenu i elastyny, przywraca skórze sprężystość i jędrność, odwraca procesy starzenia oraz skutecznie odmładza skórę.

Wyciąg ze skrzypu polnego. Skrzyp polny jest tak często spotykany w chłodniejszych rejonach półkuli północnej, że uważa się go za chwast ogrodowy. Tymczasem badania naukowe wykazały, że skrzyp jest blisko spokrewniony z mezozoicznymi paprociami drzewiastymi, a jego komórki zawierają więcej chromosomów niż komórki ciała człowieka. Roślina jest szorstka w dotyku, ponieważ pędy zawierają wzmacniającą strukturalnie krzemionkę. Skrzyp używano do szorowania metalu, polerowania mosiądzu i jako drobny papier ścierny do twardego drewna. Medycyna ludowa zalecała go do wzmocnienia włosów i paznokci oraz kości i ścięgien. Napar stosowano na infekcje dróg moczowych oraz jako środek ułatwiający krzepnięcie krwi, stosowano go więc zewnętrznie do tamponowania ran, zatrzymywania krwotoków z nosa i leczenia krwioplucia. Wyciąg ze skrzypu zawiera wysokiej jakości krzem, rozpuszczalny w wodzie i łatwo wchłaniany przez organizm człowieka. Krzem odgrywa ważną rolę w syntezie kolagenu, uelastycznia i wzmacnia kości, ścięgna, paznokcie i włosy, jest więc istotnym składnikiem kosmetyków przeciwstarzeniowych i ujędrniających skórę. Różnorodne minerały zawarte w wyciągu ze skrzypu działają stymulująco, rewitalizująco i wspomagają funkcjonowanie układu krążenia, a jednocześnie taniny mają właściwości ściągające i regulują wydzielanie sebum. Dlatego kosmetyki wzbogacone o wyciąg ze skrzypu pozostawiają skórę zdrową i promienną. Wyciąg ze skrzypu jest stosowany przede wszystkim w kosmetykach uelastyczniających skórę, w antyperspirantach, w olejkach i balsamach do masażu. Jest też cennym składnikiem kosmetyków zapobiegająch przetłuszczaniu się skóry głowy i wypadaniu włosów.

Gardenia (znana jako Tiare Māori lub gardenia tahitańska) rośnie naturalnie na Tahiti, największej wyspie Polinezji Francuskiej na południu Oceanu Spokojnego. Należy do nielicznych roślin uprawianych w Polinezji. Kwiat tiare jest bogaty w związki aromatyczne i estry, które wspólnie tworzą mieszaninę 80 typowych dla tego zapachu substancji aromatycznych. Wśród nich znajduje się alkohol dihydrokoniferylowy (DHC) i jego naturalne pochodne, które nadają gardenii waniliowe nuty, a także alkohole terpenowe, estry i salicynian metylu, który jest jednym z wyróżników esencji tiare. Tiare to symbol Tahiti i narodowa roślina Francuskiej Polinezji. Z kwiatów gardenii przygotowuje się wieńce zwane „Ei” (Tahiti) lub „Lei” (Hawaje), które mieszkanki Polinezji noszą jako ozdobę, a także wręczają w prezencie turystom. Tiare jest jedną z roślin najczęściej stosowanych w tradycyjnej medycynie polinezyjskiej. Łączona z olejem kokosowym stanowi tzw. olej monoi, używany na różne dolegliwości, od ukąszeń komarów po bóle głowy, a nawet nowotwory wątroby. Pączki kwiatów, roztarte w odrobinie oleju monoi, są stosowane na bóle uszu oraz rany, zwłaszcza po wymieszaniu z kauczukiem z chlebowca. Olej monoi był przedmiotem kilku badań mających na celu potwierdzenie jego właściwości nawilżających. W 1998 przeprowadzono porównawczy test między monoi i innymi olejami (kokosowym, wazelinowym, olejem jojoba i shea), w którym zbadano właściwości nawilżające i wpływ na skórę po aplikacji miejscowej. W 6 godzin po aplikacji olej monoi miał najlepsze działanie nawilżające, co oznacza, że jego wpływ na skórę jest bardziej długotrwały niż w przypadku innych olei.

Łyszczec wiechowaty. Roślina lecznicza, w stanie naturalnym występująca w Europie i centralnej Azji. Funkcjonuje też pod potoczną nazwą gipsówka lub baby’s breath (ang. oddech dziecka). Jest znana jako popularny dodatek bukieciarski. Do celów medycznych i kosmetycznych wykorzystuje się korzeń gipsówki, który zawiera duże ilości saponin triterpenowych, a także fitosterole, oligo- i polisacharydy oraz glikozydy. Łyszczec wiechowaty stosuje się w kosmetyce do produkcji mydła, szamponów, żeli pod prysznic, a także płynów do mycia twarzy, preparatów do demakijażu i toników z uwagi na zawartość saponin, które obniżają napięcie powierzchniowe wody, tworząc pieniące się wodne roztwory. Zwiększają one przepuszczalność błon komórkowych, ułatwiając tym samym wnikanie substancji odżywczych w głąb tkanek.

Wyciąg z liści oczaru wirginijskiego. Oczar wirginijski jest krzewem liściastym osiągającym wysokość do 6 metrów. Kwitnie jesienią i zawiązuje owoce, kiedy zaczynają opadać pierwsze liście. Oczar wirginijski pochodzi z Kanady i północno-wschodnich regionów Stanów Zjednoczonych. Indianie Północnoamerykańscy wykorzystywali jego działanie przeciwkrwotoczne i ściągające, stosując go do powstrzymywania krwotoków oraz leczenia stanów zapalnych i hemoroidów. W ślad za Indianami, pierwsi osadnicy europejscy zaczęli stosować oczar jako lek na biegunkę i dyzenterię. Korę oczaru wirginijskiego nasączoną whisky przykładano często na otwarte rany, aby zwalczać zakażenia i przyspieszać gojenie. Obecnie kora i liście oczaru wirginijskiego wciąż są używane w medycynie ludowej przy leczeniu dolegliwości żołądkowo-jelitowych oraz leczeniu ran, uszkodzonych tkanek i pękniętych naczynek włosowate. Oczar wirginijski jest też skutecznym lekiem na trądzik różowaty i uderzenia gorąca w okresie menopauzy. Wyciąg z liści oczaru wirginijskiego stosowany zewnętrznie leczy także zakażenia oczu oraz zmniejsza świąd po użądleniu owadów. Oczar wirginijski już w XIX wieku znalazł się w wykazie produktów kosmetycznych i leków objętych ochroną patentową. Dzięki oczyszczającemu, zmiękczającemu i ściągającemu działaniu doskonale pielęgnuje skórę wrażliwą i jednocześnie tłustą. W przypadku skóry suchej lub podrażnionej wyciąg z oczaru wirginijskiego poprawia krążenie, dzięki czemu odświeża, łagodzi i ujednolica koloryt skóry. Wysokie stężenie skutecznych przeciwutleniaczy w postaci związków fenolowych sprawia, że wyciąg z liści oczaru wirginijskiego znajduje ponadto zastosowanie w wielu produktach kosmetycznych opóźniających starzenie oraz w produktach do opalania.

Ekstrakt z owocu rokitnika zwyczajnego. To ozdobny, liściasty krzew, występujący niemal w całej Azji i Europie. Łacińska nazwa rokitnika oznacza „błyszczący koń” i nawiązuje do czasów Aleksandra Wielkiego, kiedy to krzewy rokitnika wykorzystywano do karmienia koni. Zwierzęta, jedząc liście i młode pędy rokitnika, szybko przybywały na wadze, a ich sierść stawała się lśniąca. Wszystkie części rokitnika zwyczajnego - od korzeni, przez łodygę, liście, aż po owoce i nasiona - są źródłem wielu substancji odżywczych i aktywnych biologicznie, wpływających korzystnie na organizm ludzki. Stąd roślina ta jest wykorzystywana w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym oraz kosmetycznym. Owoce rokitnika, nazywane jagodami, mają pomarańczowy lub żółty kolor, są soczyste i aromatyczne, o charakterystycznym kwaśno cierpkim smaku. Mają również swoisty aromat, na który składa się grupa aż 74 związków lotnych, z których najliczniejszą są estry. Stanowią niezwykle bogate źródło witamin, minerałów, polifenoli, natomiast w ich miąższu znajduje się od 8 do 12% oleju. Łącznie rokitnik kryje w sobie 14 witamin i 4 prowitaminy, w tym 10 razy więcej witaminy C niż w pomarańczy, 3 razy więcej witaminy A niż w marchewce i 4 razy więcej witaminy E niż w pestkach słonecznika. Oprócz silnych antyoksydantów, zawiera liczne aminokwasy, kwasy tłuszczowe i organiczne, a także flawonoidy, mikro i makroelementy. W kosmetyce, wyciąg z owoców rokitnika stosuje się w pielęgnacji cery zniszczonej, przesuszonej, podrażnionej, łuszczącej się, ze zmarszczkami i wymagającej regeneracji. Wchodzi w skład preparatów przeznaczonych do cery naczynkowej i z trądzikiem różowatym, jak i skóry starzejącej się, której przywraca jędrność i sprężystość. Zaliczany jest także do naturalnych filtrów przeciwsłonecznych z uwagi na wyjątkowe właściwości antyoksydacyjne oraz absorbujące promieniowanie UV, chroniąc przed niekorzystnym działaniem wolnych rodników i słońca. Jest cennym składnikiem preparatów likwidujących przebarwienia skóry, której dodatkowo nadaje piękny, słoneczny koloryt. Wykorzystywany jest również w produktach do pielęgnacji włosów: zapobiega ich wypadaniu, działa przeciwłupieżowo, poprawia ich kondycję i wygląd.

Ekstrakt z trawy jęczmienia. Suchy wyciąg z młodego jęczmienia - Hordeum vulgare uzyskiwany jest w procesie liofilizacji - rozpyłowego suszenia soków w niskiej temperaturze i niskim ciśnieniu. Proces ten pozwala w pełni zachować biologicznie aktywne składniki zawarte w świeżych sokach, a także ich zapach i kolor. Ekstrakt z trawy jęczmienia ma korzystny wpływ zarówno na zdrowie jak i wygląd człowieka. To doskonałe źródło witamin, składników mineralnych, błonnika pokarmowego, chlorofilu oraz aminokwasów. Ponadto zawiera witaminy z grupy B, C, E i K, beta-karoten, kwas foliowy, a także liczne minerały, takie jak: wapń, magnez, potas, krzem, mangan, cynk i żelazo. Jest też doceniany za silne właściwości antyoksydacyjne. Dzięki dużej zawartości chlorofilu, polecany jest osobom zmagającym się z trądzikiem i zmianami skórnymi. Wykazuje działanie przeciwzapalne i dezynfekujące, co jest istotne przy cerze problematycznej. Zawiera antyoksydant – glikozylisowiteksynę – o działaniu przeciwzmarszkowym i opóźniającym proces starzenia się organizmu. Ma korzystny wpływ na jędrność i elastyczność skóry, wzmacnia ścianki naczyń krwionośnych. Doskonale nawilża, wygładza i ujędrnia suchą, zwiotczałą cerę. Ze względu na dużą zawartość błonnika pokarmowego, jest doskonały dla osób dbających o linię. Zawiera 7 razy więcej witaminy C niż pomarańcze i aż 30 razy więcej witaminy B1 niż mleko!

Ekstrakt z chmielu zwyczajnego. Bylina z rodziny konopiowatych, występująca w Europie, na Syberii i w Ameryce Północnej. Dobroczynne działanie chmielu znalazło zastosowanie w kosmetykach anti-aging, a to za sprawą m.in. dużej zawartości fitohormonów, które wpływają korzystnie na metabolizm skóry, aktywują produkcję kolagenu i elastyny oraz kwasu hialuronowego. Posiadają korzystny wpływ na odnowę naskórka, przeciwdziałają wiotczeniu skóry, wzmacniają jej strukturę i przyspieszają procesy regeneracji. Fitohormony zapewniają też odpowiednie nawilżenie skóry, dzięki czemu zwiększa się jej napięcie i elastyczność oraz poprawia koloryt. Ekstrakt chmielowy zawiera ponadto flawonoidy, ksantohumol, trójterpeny, rutynę, taniny, olejki eteryczne, żywice, terpeny i seskwiterpeny, garbniki, związki siarki. Wykazuje działanie antyseptyczne, oczyszczające, antybakteryjne i przeciwgrzybiczne. Wykorzystywany jest w preparatach do cery tłustej, mieszanej i trądzikowej, ponieważ zmniejsza wydzielanie sebum, zwęża pory, przyspiesza gojenie stanów zapalnych i wyprysków. Posiada właściwości antyoksydacyjne, hamuje utlenianie witaminy C. Zawiera rutynę wzmacniającą naczynia krwionośne, łagodzi podrażnienia i zaczerwienienia. Wyciąg z chmielu jest popularnym składnikiem w produktach do mycia i pielęgnacji włosów, zwłaszcza tłustych, z łupieżem i wypadających. Wzmacnia cebulki włosów, dodaje im objętości i połysku. Wspomaga też leczenie łupieżu i świądu skóry głowy.

Uwodorniony wyciąg z alg. Pozyskiwany z glonów lub wodorostów. Środek utrzymujący wilgotność i kondycjonujący. Bywa łączony z siarczanem cynku w celu regulacji poziomu sebum. Hamuje zmiany trądzikowe i działa łagodząco na podrażnienia skóry.

Ekstrakt z dziurawca zwyczajnego. Dziurawiec zwyczajny to pospolita bylina porastająca łąki, polany, widne zarośla, zbocza, skraje lasów. Występuje w Europie, Azji (za wyjątkiem dalekiej północy), Ameryce Północnej, Australii oraz w północnej części Afryki. W Polsce jest pospolity na całym obszarze. W tradycji ludowej roślina nazywana była też zielem świętego Jana, zielem świętojańskim lub dzwonkami Panny Marii z uwagi na to, że zakwita zwykle przed 25 czerwca. To jedno z najpopularniejszych ziół stosowanych w medycynie naturalnej do leczenia wielu schorzeń, m.in. układu pokarmowego, moczowego, nerwowego, a także stanów zapalnych skóry. W dawnych czasach przypisywano dziurawcowi działanie magiczne, wierzono, że roślina chroni przed czartami i złymi czarami. Swoje cenne właściwości wyciąg z dziurawca zawdzięcza bogactwu flawonoidów (rutyna, kwercetyna), olejków eterycznych, garbników katechinowych, kwasów, karotenów, witaminy C oraz soli mineralnych. Dodatkowo obfity jest w czerwony barwnik – hiperycynę oraz posiadającą właściwości antybiotyczne hiperforynę. Dziurawiec wykazuje działanie przeciwzapalne, tonizujące, ściągające, kojące, gojące i ochronne, dlatego znalazł zastosowanie w preparatach do cer tłustych, mieszanych i trądzikowych. Uszczelnia i wzmacnia naczynia włosowate, dzięki zawartości rutyny i kwercetyny. Wykorzystywany jest również w płynach do płukania jamy ustnej oraz w leczeniu bielactwa. Niweluje niepożądane zapachy w kosmetykach.

Lawenda francuska występuje w regionie śródziemnomorskim. Dorasta do 30-100 cm wysokości. Jej kwiaty mają barwę różowo-fioletową (kolor lawendowy) i rosną w formie kłosów 2–3 cm długości na szczycie bezlistnej łodygi. Gatunek ten wykształcił „fałszywe kwiaty” w kształcie motyli, aby przyciągnąć zapylające owady, a tym samym zapewnić sobie przetrwanie. Z tego właśnie powodu roślina zwyczajowo nazywana jest "butterfly lavender" (motyla lawenda). Egipcjanie stosowali motylą lawendę do balsamowania, Fenicjanie wykorzystywali ją w perfumach, a Rzymianie używali jej do aromatyzowania kąpieli. Lawenda była znana w wielu cywilizacjach. Szczyt swojej popularności osiągnęła w Grecji. Przyczyniła się także do sukcesu pierwszych luksusowych francuskich perfumerii. Odkryto również jej właściwości lecznicze. Ze względu na delikatny zapach i energetyzujący kolor, lawenda była zawsze łączona z luksusem, pięknem i słodkim zapachem Morza Śródziemnego.

Ekstrakt z owoców aceroli. Acerola, zwana także wiśnią z Barbados, to gatunek wiecznie zielonego krzewu, który pochodzi z Ameryki Środkowej i Wysp Karaibskich. Aktualnie uprawiana jest również w Ameryce Południowej, Stanach Zjednoczonych, Australii oraz w tropikalnych rejonach Azji i Afryki. Największym producentem aceroli jest Brazylia. Małe, kwaskowate w smaku owoce słyną z rekordowej dawki witaminy C: jeden owoc aceroli ważący 4,5 g ma tyle witaminy C co kilogram cytryn. Poza tym w owocach aceroli występuje znaczna ilość prowitaminy A, tiaminy (witamina B1), ryboflawiny (witamina B2), niacyny (witamina PP), a także minerałów: wapnia, fosforu, żelaza, magnezu, potasu, sodu, cynku, miedzi i selenu. Acerola, z uwagi na wysoką zawartość witaminy C i innych składników odżywczych, ma korzystny wpływ zarówno na zdrowie jak i urodę. Skutecznie zwalcza infekcje i wspomaga układ odpornościowy, słynie też z niezwykłych właściwości odmładzających. Jest silnym antyoksydantem, chroniącym skórę przed uszkodzeniami wywoływanymi przez wolne rodniki. Ekstrakt z aceroli jest także delikatnym, naturalnym filtrem UV, zapewniającym ochronę skóry przed promieniowaniem UVA, jak i łagodzącym ewentualne oparzenia słoneczne. Ponadto wykazuje właściwości nawilżające, rozjaśniające, wzmacnia naczynia krwionośne i stymuluje krążenie krwi, dzięki czemu komórki skóry są lepiej dotlenione i odżywione. Dzięki wysokiej dawce witaminy C, korzystanie wpływa na pobudzanie komórek do wytwarzania kolagenu i elastyny, aktywując procesy regeneracji skóry. Acerola, w połączeniu z innymi substancjami aktywnymi, znajduje się w recepturach wielu kremów i maseczek do twarzy. Stosowanie takich produktów przyczynia się do poprawy wyglądu i kondycji skóry, która staje się sprężysta i elastyczna, delikatnie rozświetlona.

Ekstrakt z kwiatów malwy. To krótkowieczna bylina strefy klimatu umiarkowanego, występująca w Europie i Azji, stanowiąca od wieków ozdobę przydomowych ogródków ze względu na piękne, białe, różowe, czerwone lub fioletowe kwiaty. Nazwa malwa pochodzi z greckiego słowa malazos, co oznacza „miękki” i nawiązuje do zmiękczających właściwości tej rośliny. W medycynie wyciąg z malwy jest zalecany przy nieżycie górnych dróg oddechowych, do zwalczania kataru, kaszlu, w chorobie wrzodowej żołądka czy też w okresie klimakterium. Kosmetyki na bazie ekstraktu z malwy mają działanie przeciwzapalne, ściągające i wzmacniające skórę ze względu na obecność flawonoidów. Eliminują namnażanie bakterii w obrębie skóry, skutecznie przeciwdziałając występowaniu zmian trądzikowych i ropnych. Dzięki zawartości wielu dobroczynnych składników aktywnych, takich jak proteiny, flawonoidy, taniny, witaminy A, B1, C, substancji śluzowych i związków mineralnych, wyciąg z malwy wykazuje też silne działanie nawilżające, odżywcze oraz antyoksydacyjne. Znacząco poprawia biomechaniczne funkcje skóry, chroniąc ją przed nadmiernym wysuszeniem. Nadaje skórze zdrowy koloryt, a także idealną miękkość i gładkość. Ma również działanie przeciwobrzękowe, łagodzące, uśmierzające, zwłaszcza dla delikatnej i wrażliwej skóry, w preparatach dla cery naczynkowej odpowiada za wzmocnienie naczynek krwionośnych i redukuje ich przepuszczalność.

Wyciąg z mięty pieprzowej, zwanej również miętą lekarską. To szybko rozrastająca się, wieloletnia roślina zielna wydzielająca intensywny, orzeźwiający, słodko-gorzki aromat. Występuje na wszystkich kontynentach w sferze klimatu umiarkowanego, na terenach Europy, Azji Zachodniej i Środkowej, a także Ameryki Północnej. Rośnie na piaszczystych i gliniastych glebach, ale potrzebuje dużo wilgoci, stąd najwięcej jej rośnie wzdłuż brzegów rzek, strumieni i rowów melioracyjnych, a także na łąkach i pastwiskach. Jest skutecznym wskaźnikiem poziomu lustra wody. Mięta jest domowym lekiem na bóle głowy, gorączkę i zaburzenia trawienne. Ma również działanie uspokajające, reguluje funkcjonowanie układu nerwowego, a także wpływa korzystnie na pracę serca. Stosowana do płukania ust i gardła łagodzi bóle zębów, koi opuchnięte dziąsła i owrzodzenia w obrębie jamy ustnej. Ze względu na wysokie stężenia mentolu, który jest silnie działającym środkiem przeciwbakteryjnym, wyciąg z liści mięty dodaje się do produktów kosmetycznych zalecanych przede wszystkim do pielęgnacji skóry tłustej ze skłonnością do trądziku. Wyciąg z liści mięty ma także właściwości uspokajające i kojące: łagodzi ból, ochładzając skórę i pobudzając przepływ krwi, dzięki czemu sprawdza się doskonale jako składnik maści na zwichnięcia i stłuczenia. Wyciąg z liści mięty jest także często stosowany jako środek odstraszający owady

Ekstrakt z owoców Camu Camu. Myrciaria dubia, nazywana powszechnie camu camu lub cacari, to krzew rosnący dziko na obszarze lasów amazońskich Brazylii i Peru. Jego niewielkie owoce są wyjątkowo kwaśne i zawierają najwyższy poziom naturalne występującej witaminy C na świecie - aż 60 razy więcej niż pomarańcza! Znajduje się w nich również cała gama składników mineralnych (wapnia, potasu, fosforu, żelaza), białka, beta-karotenu, aminokwasów oraz witamin. Połączenie tak wielu cennych składników sprawia, że ekstrakt z owoców cacari stanowi niezwykle skuteczną broń antyoksydacyjną, zapobiega procesom starzenia się skóry, likwiduje zmarszczki i linie, rozjaśnia przebarwienia. Ma dobroczynny wpływ na poprawę kondycji i wyglądu cery, zwłaszcza dojrzałej. Nawilża i odżywia, przywracając skórze aksamitną gładkość i elastyczność, poprawia koloryt. Używany w preparatach do pielęgnacji włosów, camu camu odżywia je, nadaje połysk, ułatwia rozczesywanie. Posiada też wiele korzyści zdrowotnych: wzmacnia odporność, łagodzi bóle stawów, zmniejsza stany zapalne oraz poprawia wzrok.

Proszek ryżowy, otrzymywany ze zmielonych ziaren ryżu. Podstawowym związkiem wchodzącym w skład ryżu jest skrobia. Ziarna ryżu zawierają ok. 90% skrobi, 7% glutenu i związków azotowych, 1% cukrów i 0,8% kwasów tłuszczowych. Ze względu na wysoką zawartość węglowodanów i białek, ryż jako pokarm ma duże walory odżywcze. Zmielone na pył ziarna ryżu wykorzystuje się w leczeniu stanów zapalnych. Stosuje się je w formie okładów w celu złagodzenia objawów infekcji skóry. W kosmetyce używany jest ze względu na to, że ma zdolność usuwania obumarłych komórek wierzchniej warstwy skóry, działa rozjaśniająco i poprawia strukturę naskórka.

Skrobia z ryżu siewnego. Używana w zasypkach dla niemowląt zamiast talku, a także w produktach do makijażu o konsystencji pudru, aby ułatwić rozprowadzanie kosmetyku oraz nadać efekt gładkości i miękkości skóry. Skrobia z ryżu siewnego ma także doskonałe właściwości kojąco-łagodzące, odżywcze i wspomagające nawilżenie skóry.

Ekstrakt z żeń-szenia. Żeń-szeń określa się także ginsengiem lub wszechlekiem, co nawiązuje do jego dobroczynnych właściwości. Nazwa żeń-szeń pochodzi z języka chińskiego i oznacza „człowieka - korzeń“. To długowieczna roślina zielna, osiągająca wysokość od 30 do 70 cm, która występuje naturalnie w Azji Wschodniej, na obszarze rozciągniętym od Nepalu przez Chiny, Koreę i Japonię aż po Azję Południowo-Wschodnią. W tradycyjnej medycynie Dalekiego Wschodu właściwości lecznice ginseng wykorzystywane są od ponad 4000 lat jako panaceum na wszelkie dolegliwości, m.in. układu nerwowego, krążenia, w zaburzeniach erekcji, do łagodzenia objawów menopauzy i andropauzy, przy leczeniu cukrzycy. Te wyjątkowe, potwierdzone badaniami klinicznymi właściwości zdrowotne żeń-szenia wynikają z zawartości wielu unikalnych substancji biologicznie czynnych (około 200), z których najważniejszą są tzw. ginsenozydy (saponiny trójterpenowe), zwiększające zdolności hemoglobiny do przyłączania tlenu, a tym samym lepszego dotlenienia narządów. Ponadto korzeń żeń-szenia jest bogatym źródłem witamin (A, B1, B2, B6, B12, C, E), licznych mikroelementów (wapń, fosfor, cynk, żelazo, potas, selen, magnez, miedź, molibden), proteoglikan – panaxans oraz aminokwasów. W kosmetykach ginseng znajduje zastosowanie ze względu na działanie antyoksydacyjne i odmładzające, wyszczuplające, antycellulitowe, nawilżające (chroni przed utratą wilgoci z skóry), regenerujące, rewitalizujące oraz poprawiające ukrwienie i odporność skóry. To także cenny składnik odbudowujący i wzmacniający włosy. Preparaty z żeń-szeniem polecane są do każdego typu skóry, zwłaszcza zmęczonej, poszarzałej i bladej, a także osobom narażonym na długotrwałe działanie negatywnych czynników środowiskowych (stres, promieniowanie UV, zanieczyszczenie środowiska). Dzięki silnym właściwościom antybakteryjnym, składnik ten sprawdza się również w preparatach dla skóry młodej ze skłonnością do przetłuszczania się i zmian trądzikowych. Wspomaga gojenie wyprysków i stanów zapalnych skóry, zapobiega powstawaniu zaskórników. Skutecznie poprawia kondycję skóry, sprawiając, że jest zdrowsza i bardziej promienna.

Ekstrakt z owoców guarany. To roślina wywodząca się z Ameryki Południowej, zwana także ciernioplątem, osmętą brazylijską lub guaraną - od nazwy plemienia Guarani, na którego terenie została znaleziona. Tubylcy uważali ją za roślinę magiczną, dar od boga i eliksir młodości, zażywali ją więc w różnych postaciach dla podniesienia sprawności fizycznej i psychicznej, w stanach wzmożonego wysiłku. Nazwa botaniczna guarany pochodzi od nazwiska niemieckiego uczonego Christiana Paulliniego, który odkrył tę roślinę w XVIII wieku. Wyciąg z owoców guarany zawiera dużą ilość kofeiny (4 razy więcej od kawowca), a także teobrominę i teofilinę, saponiny, skrobię, taniny oraz witaminę B3 – składniki, które mają działanie pobudzające, zmniejszają obrzęki oraz wspomagają proces eliminacji toksyn z organizmu. W połączeniu z innymi ekstraktami, mają dobroczynny wpływ na wygląd i kondycję skóry. Guarana wykorzystywana jest w kosmetykach przeciwzmarszczkowych do twarzy z uwagi na działanie antyoksydacyjne, spłycające zmarszczki i ujędrniające pozbawioną sprężystości, zwiotczałą skórę. Znajduje się również w produktach pod oczy niwelujących cienie i obrzęki (poprawia mikrokrążenie) oraz wszelkich kosmetykach wyszczuplających i antycellulitowych do ciała. Pobudza rozkład tkanki tłuszczowej i zapobiega gromadzeniu się nowej, stymuluje przepływ limfy, co zapobiega obrzękom i cellulitowi. Poprawia przepływ krwi, działając rozszerzająco na naczynia krwionośne. Wykazuje właściwości rozgrzewające i energizujące. Jest również pomocna w przypadku łysienia androgenowego, wpływa stymulująco na porost włosów, dlatego jest spotykana w szamponach i odżywkach do włosów.

Ekstrakt z pączków sosny. Pozyskiwany jest z sosny zwyczajnej (pospolitej), zwanej także szkocką. To gatunek wiecznie zielonego drzewa z rodziny sosnowatych (Pinaceae), który występuje powszechnie na terenach Europy Północnej i Środkowej oraz Syberii Wschodniej. Pączki sosnowe to bogate źródło cennych substancji aktywnych, takich jak olejki eteryczne, garbniki, witamina C, flawonoidy i związki gorzkie. Chętnie wykorzystuje się je zarówno w przemyśle kosmetycznym jak i farmaceutycznym, szczególnie w preparatach wspomagających leczenie schorzeń górnych dróg oddechowych (przeziębienie, kaszel, zapalenie oskrzeli), terapiach oczyszczających organizm oraz jako środek napotny i przeciwgorączkowy. Ekstrakt z pączków znalazł zastosowanie w preparatach do pielęgnacji cery suchej, trądzikowej oraz z problemami skórnymi takimi jak egzema czy łuszczyca. Posiada właściwości antyseptyczne, łagodzi stany zapalne, oczyszcza skórę i reguluje wydzielanie sebum. Wygładza i zmiękcza naskórek. Jest też popularnym składnikiem w kosmetykach do pielęgnacji włosów, ponieważ zwalcza łojotok i łupież, usuwa stany zapalne na poziomie mieszków włosowych, przeciwdziała wypadaniu włosów.

Mastyks to miękka, aromatyczna żywica naturalna, pozyskiwana z balsamu wyciekającego z drzewa pistacji kleistej (Pistacia lentiscus), rosnącego w obszarze śródziemnomorskim. Jest to wiecznie zielone drzewo, uprawiane głównie na greckiej wyspie Chios. Żywicę nazywa się „łzami Chios”, gdyż wyciekając z drzewa, żywica ta przybiera kształt łez. Właściwości bakteriobójcze, antyseptyczne i przeciwzapalne mastyksu znane są od czasów antycznych. Z uwagi na działanie ściągające, stosuje się go w produkcji kosmetyków do skóry tłustej i trądzikowej. Ze względu na jego zdolność do zwężania naczyń krwionośnych, mastyks łagodzi także objawy skóry naczynkowej.

Sok z brzoskwini. Składnik pozyskiwany jest z miąższu owoców brzoskwini zwyczajnej, gatunku drzewa należącego do rodziny różowatych (Rosaceae). Łacińska nazwa Prunus Persica oznacza perską śliwkę i wzięła się stąd, że brzoskwinia trafiła do Europy właśnie z Persji. Tak naprawdę jednak ten popularny obecnie owoc uprawny wywodzi się z Chin i ma ponad 4000 lat. Owoce brzoskwini są nie tylko bardzo smaczne, lecz także łatwo strawne i bogate w składniki odżywcze dobrze przyswajalne przez organizm. Zawierają witaminy A i C oraz z grupy B (B1, B2, B3, B6, PP), a także surowce mineralne (potas, żelazo, wapń, cynk, magnez, fosfor, bor) i kwasy organiczne. Z tego też powodu owoc ten polecany jest ludziom starszym, schorowanym, z objawami anemii, dzieciom oraz kobietom w ciąży. Sok brzoskwiniowy stosowany jest z powodzeniem w kosmetyce naturalnej, zaś określenie „brzoskwiniowa cera” oznacza gładką i jędrną skórę, o zdrowym kolorycie. Brzoskwinia używana jest do produkcji kosmetyków tonizujących, odświeżających, oczyszczających, nawilżających, przeciwzmarszczkowych, wygładzających oraz ogólnie poprawiających wygląd i koloryt skóry. Posiada właściwości antyoksydacyjne, stymuluje komórki skóry do odnowy, ujędrnia i uelastycznia skórę. Dzięki zawartości boru i jodu ma działanie odmładzające, zapobiega powstawaniu zmarszczek. Sok z brzoskwini wykazuje właściwości antybakteryjnie i przeciwzapalnie, zamyka pory i rozjaśnia przebarwienia, wspomagając walkę z trądzikiem. Zmniejsza suchość skóry i poprawia jej nawilżenie, a także wzmacnia naturalną ochronę skóry przed promieniowaniem słonecznym.

Wyciąg z owocu granatu. Granatowiec właściwy to okazały krzew lub niewielkie drzewo, osiągające wysokość do 7,5 metra i często sadzone w celach ozdobnych ze względu na duże jaskrawoczerwone kwiaty i lśniące liście. Granatowiec pochodzi z Iranu oraz północnych rejonów Indii u podnóża Himalajów. Na Bliskim Wschodzie uprawia się go od wielu stuleci i znaleziono dowody, iż już tysiąc lat temu służył jako pożywienie. W medycynie ajurwedyjskiej ekstrakt z kory, liści, niedojrzałych owoców oraz łupin granatów, ze względu na swe właściwości ściągające, były często wykorzystywane jako lek przeciwko biegunce, czerwonce oraz krwotokom. Sok z granatów pomaga na nieżyt żołądka i jest przeciwwagą w diecie obfitującej w słodycze i tłuszcze, a napar z kwiatów granatowca w postaci płukanki łagodzi stany zapalne jamy ustnej i gardła oraz pomaga leczyć choroby przyzębia. Wyciąg z granatów jest bogatym źródłem witamin i soli mineralnych. Ze względu na wysokie stężenie witaminy C ma silne działanie przeciwutleniające i jednocześnie zapobiega ubytkom kolagenu, w kosmetykach jest więc skutecznym środkiem pomagającym zachować sprężystość skóry i opóźniającym starzenie. Ze względu na wysoką zawartość cynku, który zobojętnia kwasy i działa antybakteryjnie, wyciąg z granatów jest także bardzo ceniony jako składnik produktów przeznaczonych do pielęgnacji skóry tłustej.

Sok z jabłka. Jabłko to rajski owoc, który dotarł do Europy z Azji Środkowej. Symbolizuje zdrowie, życie, urodzaj, płodność i miłość, a także nieśmiertelność, bogactwo i władzę. Występuje zarówno w mitologii greckiej jak i w tradycji chrześcijańskiej, jest też częstym motywem w literaturze i kulturze. Ten smaczny i niezwykle zdrowy owoc, posiada ok 10 tys. odmian, a w językach słowiańskich znaczy „wilgotny, soczysty”. Jabłko posiada szerokie zastosowanie w przemyśle spożywczym, lecznictwie oraz kosmetyce, a to za sprawą wyjątkowych właściwości odżywczych. W pielęgnacji urody duże znaczenie mają przede wszystkim kwasy owocowe AHA (alfahydroksykwasy), które przejawiają działanie złuszczające, ujędrniające i lekko napinające skórę. Sok jabłkowy bogaty jest ponadto w witaminy A, B, C i K, fitoproteiny, flawonoidy i fenole. Kosmetyki z zawartością kwasów AHA przyczyniają się do zachowania odpowiedniego poziomu nawilżenia skóry, rozjaśniają drobne przebarwienia, wpływając korzystnie na skórę poszarzałą, suchą, zmęczoną i pozbawioną blasku. Sprawdzają się także przy cerze tłustej i trądzikowej, ponieważ zamykają pory skóry i normalizują wydzielanie sebum, złuszczają pogrubiałą warstwę rogową naskórka, pobudzając tym samym skórę do szybszej odnowy i wspomagając jej procesy regeneracyjne. Wykazują działanie łagodzące i przeciwzapalne. Za sprawą związków fenolowych i witaminy C, sok jabłkowy posiada właściwości antyoksydacyjne, pomaga zwalczać wolne rodniki i przeciwdziała wiotczeniu skóry. Wzmacnia włókna kolagenowe, zapobiegając przedwczesnemu starzeniu się skóry. Jabłko stanowi cenny składnik kosmetyków o działaniu nawilżającym i wzmacniającym elastyczność skóry. Przede wszystkim jednak znalazło zastosowanie w preparatach o działaniu złuszczającym i wygładzającym skórę.

Wyciąg z róży francuskiej. Róża francuska, inaczej róża prowansalska, róża aptekarska lub czerwona róża Lancasterów, to krzew liściasty dorastający do 120 cm wysokości. Na przełomie wiosny i lata krzew pokrywa się pojedynczymi, wonnymi kwiatami intensywnie różowej barwy. Róża francuska rośnie na dobrze przepuszczalnych glebach, w pełnym słońcu lub umiarkowanych cieniu. Jest w stanie przetrwać mrozy do -35˚C. Róża francuska pochodzi z Europy Południowej i Środkowej. Tworzy rozległe, gęste zarośla, często porastając pobocza dróg. W ogrodach sadzi się ją jako żywopłot lub w celach ozdobnych. Róża francuska była uprawiana już przez starożytnych Rzymian. W pismach Pliniusza Starszego występuje jako „róża z Miletu”, a jej kwiaty malowano na freskach domostw w Pompei. W Średniowieczu róże francuskie uprawiano ze względu na ich właściwości lecznicze. Na początku XIX wieku, ze względu na ich walory ozdobne, powszechnie uprawiano je w ogrodach i parkach. Różę francuską od wieków stosuje się do celów kulinarnych i leczniczych. Świeżymi płatkami garniruje się dania; płatki kandyzowane, a także woda różana powstała z macerowania płatków, używane są do aromatyzowania słodyczy (np. tureckiego rachatłukum). Herbata z owoców róży, która zawiera dużo witaminy C, pobudza układ odpornościowy: uważa się również, że jest skutecznym środkiem profilaktycznym i leczniczym w przypadku szkorbutu. Napar z płatków róży, ze względu na dużą zawartość witaminy C, stosuje się wewnętrznie w leczeniu przeziębień, infekcji oskrzeli, nieżytu żołądka i biegunek, a także zapobiegawczo i leczniczo w przypadku szkorbutu. Zewnętrznie stosowany jest w leczeniu stanów zapalnych oczu, bólu gardła oraz niewielkich ran i podrażnień skóry. Z płatków róży francuskiej w procesie destylacji parowej otrzymuje się olejek eteryczny, stosowany w aromaterapii jako naturalny środek antydepresyjny. Olejek eteryczny z płatków róży francuskiej ma piękny, korzenny aromat, wykorzystywany w wielu kompozycjach zapachowych. Ze względu na działanie przeciwbakteryjne, ściągające i tonizujące, często wykorzystuje się go w produktach kosmetycznych do pielęgnacji ciała. Olejek eteryczny z płatków róży sprzyja utrzymaniu odpowiedniego nawilżenia i wzmacnia naczynia włosowate, jest więc szczególnie zalecany dla skóry dojrzałej, suchej lub podrażnionej.

Wyciąg z liści rozmarynu lekarskiego. Rozmaryn to wieloletni krzew o aromatycznych, wąskich liściach. Potrzebuje dużo słońca i rośnie najlepiej na przepuszczalnych, średnio żyznych glebach. Rozmaryn pochodzi z rejonu Morza Śródziemnego, a jego łacińska nazwa - Rosmarinus - oznacza morską rosę, ponieważ kwiaty rozmarynu przypominają krople rosy, a roślina często występuje nad morzem. Zalety rozmarynu znano i wykorzystywano od dawna. Podczas ceremonii ślubnych w średniowieczu, rozmaryn symbolizował miłość i wierność. Był też symbolem pamięci, a gałązka rozmarynu włożona pod poduszkę miała odganiać koszmary. Rozmaryn zyskał sławę, gdy stał się składnikiem Wody Królowej Węgier, czyli stworzonych w XIV w. dla węgierskiej królowej pierwszych europejskich perfum alkoholowych. Rozmaryn jest nadal chętnie stosowany w kuchniach wielu narodów, a herbatka z rozmarynu jest zalecana jako środek uspokajający i antyseptyczny. Dzięki dużej zawartości olejków lotnych, flawonoidów i kwasów fenolowych, wyciąg z liści rozmarynu wykazuje silne działanie antyseptyczne i przeciwzapalne. Zalecany jest do pielęgnacji cery tłustej i trądzikowej, a także do tonizowania i oczyszczania skóry suchej. Wyciąg działa silnie odkażająco, co wykorzystuje się w produktach do higieny jamy ustnej. Rozmaryn stosuje się również w produktach do pielęgnacji włosów, ponieważ działa na włosy odżywczo, wspomaga ich wzrost i rozjaśnia. Wzmacnia także włosy i zapobiega ich wypadaniu, ponieważ działa odżywczo i stymulująco na cebulki włosowe.

Wyciąg z liści szałwii lekarskiej. Szałwia lekarska jest często spotykaną rośliną przydomową i leczniczą, wywodzącą się z basenu Morza Śródziemnego. Brak odporności na mrozy sprawia, że w chłodniejszych strefach klimatycznych uprawia się ją jako roślinę jednoroczną lub doniczkową. Szałwia najlepiej rozwija się rosnąc w pełnym słońcu, na dobrze zdrenowanych i zasobnych w wapń glebach. Już w czasach starożytnych szałwię stosowano do leczenia wielu schorzeń, takich jak dolegliwości żołądkowe, ukąszenia węży, a nawet bezpłodność u kobiet. Łacińska nazwa „salvia” wywodzi się od czasownika „salvere”, który oznacza „ocalić” lub „uzdrowić”. Właściwości lecznicze szałwii stały się najbardziej znane w czasach średniowiecza. Współcześnie szałwię stosuje się w kuchni jako dodatek do ciężkostrawnych, tłustych potraw, a także jako domowy lek ułatwiający trawienie. Napar z szałwii działa odkażająco i łagodzi ból w infekcjach gardła, jamy ustnej lub dziąseł. Liśćmi szałwii można czyścić zęby, a zdaniem niektórych, wykazują one też działanie przeciwbólowe w przypadku bólu zębów. Stosowane na miejsca ukąszenia owadów, mają działanie łagodzące. Olejek eteryczny oraz wyciągi z szałwii znajdują zastosowanie w przemyśle perfumeryjnym, a także w środkach odstraszających owady. Szałwia doskonale pielęgnuje włosy, zwłaszcza ciemne. Wyciąg z szałwii jest doskonałym dodatkiem smakowym w pastach do zębów, posiadającym właściwości odkażające i gojące, istotne w przypadku zakażeń jamy ustnej i dziąseł. Olejek eteryczny z szałwii użyty jako składnik produktów do masażu łagodzi bóle reumatyczne oraz bóle mięśni i stawów.

Ekstrakt z kwiatów elektrycznej jeżówki. Spilanthes acmella jest rośliną należącą do rodziny astrowatych, pochodzi z rejonów podzwrotnikowych, głównie Brazylii i Peru. Acmella znalazła szerokie zastosowanie w tradycyjnej medycynie ludowej: od uśmierzania bólu zębów (stąd jej nazwa „Toothache Plant” - „roślina od bólu zęba”), poprzez działanie antyseptyczne, antywirusowe i antygrzybiczne. Ekstrakt z kwiatów elektrycznej jeżówki wykazuje też dobroczynne działanie na skórę, co zostało potwierdzone badaniami. Zawiera spilantol – substancję, która zmniejsza napięcie mięśni, przyczyniając się tym samym do redukcji zmarszczek mimicznych twarzy, dając efekt porównywalny do toksyny botulinowej. Ponadto wyciąg z jeżówki bogaty jest w taniny, olejki eteryczne i flawonoidy o właściwościach antyoksydacyjnych. Preparaty zawierające Spilanthes Acmella wykazują silne właściwości ujędrniające, wygładzające i przeciwzmarszczkowe.

Ekstrakt z kwiatów lipy szerokolistnej (wielkolistnej). Lipa to długowieczne drzewo (może żyć nawet 500 lat!), szeroko rozpowszechnione w Europie, popularne również w Polsce. Charakteryzuje się niezwykle pachnącym kwiatostanem, intensywnym i słodkim, który przyciąga ogromne ilości pszczół, czego efektem jest smaczny i zdrowy miód. Kwiatostany lipy od wieków wykorzystywane są w medycynie ludowej do leczenia wielu schorzeń takich jak grypa, przeziębienie gorączka, kaszel, ból gardła, napięcie nerwowe. Stanowią także cenny składnik kosmetyków naturalnych, co wynika z zawartości licznych flawonoidów, olejków eterycznych, związków śluzowych, witamin (C i PP), a także soli mineralnych. Ekstrakt z kwiatów lipy jest silnym antyoksydantem, wykazuje właściwości nawilżające i odświeżające. Działa łagodząco i kojąco na podrażnienia skóry, sprawdza się zwłaszcza przy delikatnych partiach wokół oczu. Doskonale zmiękcza i wygładza skórę. Wyciąg z kwiatów lipy wykazuje właściwości antyzapalne, oczyszcza i ściąga rozszerzone pory, sprzyja gojeniu wyprysków. Dobroczynnie wpływa też na stan naczyń krwionośnych, które obkurcza i uszczelnia, łagodzi zaczerwienienia. Kosmetyki z zawartością lipy z powodzeniem mogą stosować osoby z cerą wrażliwą i skłonną do podrażnień, suchą, a także naczynkową i trądzikową. Znajduje się ona także w preparatach do włosów, zwłaszcza jasnych, którym nadaje połysk i elastyczność.

Ekstrakt z kiełków pszenicy (ekstrakt z kiełkujących nasion pszenicy). Jest bogatym źródłem witaminy E, niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych, aminokwasów, białek, soli mineralnych, a także witamin (z grupy B, wit. C). Działa odżywczo i regenerująco na skórę, uelastycznia ją i nawilża, zapobiegając nadmiernej utracie wody. Posiada też zdolności przeciwstarzeniowe i zmiękczające. Łagodzi i koi podrażnienia, ma silne właściwości przeciwzapalne, dlatego zalecany jest przy cerze trądzikowej. Aktywnie wspiera skórę, zwłaszcza suchą i zniszczoną oraz dojrzałą. Wzmacnia ją, spowalnia procesy starzenia, dodaje sprężystości i chroni przed niekorzystnym działaniem słońca. Ekstrakt z kiełków pszenicy korzystnie oddziałuje również na włosy: zapobiega rozdwajaniu końcówek, odżywia cebulki, wygładza ich powierzchnię i zapobiega przesuszeniu. Nadaje włosom połysk, miękkość i elastyczność.

Undaria pierzastodzielna (w kuchni japońskiej zwana wakame) należy do brunatnic, alg z rodziny Laminaria. W Japonii algi te są znane i uprawiane od lat. W latach siedemdziesiątych zaczęto je uprawiać we Francji i do dziś uprawia się je w Bretanii. Undaria pierzasta ma słodkawy, łagodny smak. Tradycyjnie, pod nazwą wakame, dodaje się ją do zup miso. Jest też znana w Chinach (jako "Qundai-cai"). Ekstrakty z tych alg znalazły zastosowanie w kosmetycznych produktach pielęgnacyjnych ze względu na poparte badaniami właściwości rozjaśniające skórę oraz przeciwdziałające powstawaniu na niej ciemnych przebarwień.

Ekstrakt z żurawiny. Żurawina wielkoowocowa (Vaccinium Macrocarpon), zwana również „borówką wielkożurawinową”, to wieloletnia krzewinka należąca do rodziny wrzosowatych. Mimo, że jej środowiskiem naturalnym jest Ameryka Północna, obecnie uprawiana jest także w wielu krajach Europy, również w Polsce. Żurawina posiada wyjątkowe właściwości lecznicze potwierdzone badaniami. Zapobiega infekcjom dróg moczowych, paradontozie, zmniejsza ryzyko pojawienia się miażdżycy, hamuje rozwój choroby wrzodowej oraz wspiera odporność. Wyciąg z żurawiny jest bogaty w witaminy (B1, B2, C, PP), mikroelementy (fosfor, jod, miedź, wapń), kwasy organiczne (cytrynowy, askorbinowy, chinonowy), pektyny, garbniki, karotenoidy oraz flawonoidy (poliantocyjanidy), które są źródłem młodości i witalności. Dzięki tak wyjątkowemu składowi chemicznemu, żurawina znajduje szerokie zastosowanie w kosmetologii. Sprawdza się zwłaszcza w pielęgnacji skóry dojrzałej, albowiem posiada silne działanie antyoksydacyjne, liftingujące, nawilżające i regenerujące. Znakomicie odżywia zwiotczałą i przesuszoną skórę, przywracając jej aksamitną gładkość i promienny blask. Z kolei antybakteryjne i oczyszczające właściwości żurawiny znajdują skuteczne zastosowanie w przypadku cery trądzikowej. Ekstrakt z żurawiny stabilizuje ściany naczyń włosowatych, zapobiegając ich kruchości i pękaniu. W połączeniu z innymi składnikami (np. z kofeiną) poprawia mikrokrążenie krwi, stymuluje przemianę materii, co daje doskonały efekt antycellulitowy.