Argania żelazna, inaczej drzewo arganowe, to wolno rosnące drzewo występujące wyłącznie na wapiennych obszarach pustynnych w południowo-zachodnim Maroku. Od wieków drzewo to stanowiło źródło żywności i opału dla rdzennej populacji Berberów. Historia Berberów, rodowitej ludności zamieszkującej rejony Agadir, nierozłącznie związana jest z drzewem arganowym również za sprawą oleju arganowego. Zgodnie z tradycją wytwarzaniem oleju arganowego w społecznościach berberskich zajmują się tylko kobiety. Aby wydobyć nasiona, orzechy rozbija się między kamieniami. Następnie nasiona się suszy, delikatnie praży, dodaje wodę i miele w ręcznych żarnach na pastę, z której ręcznie wyciska się olej bez dodatku wody, co przedłuża jego trwałość. Olej ten składa się w 80% z nienasyconych kwasów tłuszczowych, w szczególności z palmitynowego, stearynowego, oleinowego, linolowego, linolenowego. Zawiera również tokoferole (witamina E) oraz sterole. Olej arganowy jest doskonałą substancją tonizującą, wzmacnia również naturalną barierę ochronną organizmu, ma działanie łagodzące i przeciwzapalne. Udowodniono, że olej ten ma dwukrotnie wyższą zawartość witaminy E niż olej z oliwek. Jego cena dziesięciokrotnie przekracza cenę oleju z oliwek. Olej arganowy stosuje się jako środek nawilżający do skóry suchej oraz jako składnik kosmetyków przeciwzmarszczkowych. Preparaty zawierające olej arganowy zmiękczają naskórek, zmniejszają widoczność zmarszczek i odbudowują hydrolipidową barierę skóry.

Masło Shea . Masłosz Parka to średniej wielkości, długowieczne drzewo liściaste o masywnym pniu. Żyje średnio 300 lat, rodzi pierwsze owoce w wieku 30 lat i owocuje raz do roku przez resztę życia. Masłosz występuje na subsaharyjskich sawannach Afryki Zachodniej i Środkowej. Jest rzadko uprawiany - większość drzew rośnie w stanie dzikim. Uważany jest za podstawowe pożywienie wielu ludów Afryki, stąd nie może być własnością prywatną, nawet gdy rośnie na prywatnej ziemi. Ścinanie lub kaleczenie masłoszy jest w Afryce surowo zabronione. Orzechy masłosza są jadalne i stanowią główne źródło tłuszczu spożywczego. Masło Shea, otrzymywane z orzechów masłosza, ma znane właściwości gojące. Jest stosowane w przypadku skaleczeń, oparzeń słonecznych, reumatyzmu oraz bólów mięśniowych. Jako bogate źródło witamin oraz kwasu stearynowego i oleinowego, Masło Shea ma doskonałe właściwości nawilżające, a dodatkowo fotoochronne. Masło Shea jest również powszechnie stosowane w leczeniu spierzchniętej skóry i otarć.

Olej kokosowy pozyskiwany jest z miąższu orzechów palmy kokosowej. Wytwarzany jest metodą tłoczenia na zimno i późniejszej rafinacji pulpy. Świeża pulpa kokosu zawiera 35-40% tłuszczów, 10% węglowodanów, 3% protein oraz wodę. Cechą charakterystyczną oleju kokosowego jest wysoka zawartość nasyconych, krótko- lub średniołańcuchowych kwasów tłuszczowych: laurynowego, mirystynowego, palmitynowego, kaprylowego i stearynowego. Zawiera też polifenole, witaminy oraz minerały. Olej kokosowy w temperaturze pokojowej ma postać stałą i nie jełczeje. Jest wykorzystywany do gotowania, wyrobu masła kakaowego, ale również w produkcji kosmetyków, mydeł, lotionów i perfum. Olej kokosowy jest również stosowany w wielu aplikacjach medycznych, gdzie wykorzystuje się jego własciwości antyseptyczne, ściągające, bakteriobójcze. W tropikach stanowi on lekarstwo na astmę, zapalenie oskrzeli, sińce, poparzenia, zatarcia, kaszel, gorączkę i grypę. Stosuje się go do włosów, aby zapobiec ich siwieniu. Wysoka zawartość kwasów tłuszczowych umożliwia zastosowanie oleju kokosowego w kosmetyce jako składnika nawilżającego oraz wygładzającego skórę. Zapewnia on penetrację w głębokie warstwy suchej i zrogowaciałej skóry, umożliwiając jej nawilżenie oraz wygładzenie. Wysokie stężenie kwasu laurynowego, mającego właściwości przeciwbakteryjne, umożliwia wykorzystanie oleju kokosowego w preparatach stosowanych do walki z trądzikiem. Olej kokosowy wykazuje również właściwości ochronne dla skóry przed promieniowaniem słonecznym o SPF 4. Olej kokosowy stosuje się także do pielęgnacji włosów. Trigliceryd kwasu laurynowego umożliwia wzmocnienie oraz odbudowę struktury włosa.

Olej sojowy wykorzystywany jest szeroko zarówno w przemyśle żywieniowym, jak i lecznictwie oraz w kosmetyce. W kosmetyce soja ceniona jest dzięki własnościom takim jak kondycjonowanie, nawilżanie, działanie przeciwutleniające, fotoochronne i przeciwstarzeniowe.

Olej słonecznikowy. Słonecznik to jednorodna roślina należąca do rodziny astrowatych. Hiszpańscy kolonizatorzy przywieźli nasiona słonecznika z Ameryki Północnej do Hiszpanii, skąd rozpowszechnił się na całą Europę. Z jego owoców, zwanych popularnie ziarnami słonecznika, pozyskuje się olej wytwarzany metodą tłoczenia i rafinacji nasion. Nasiona słonecznika zawierają nawet do 45% tłuszczy i są bogatym źródłem nienasyconych kwasów tłuszczowych: palmitynowego, stearynowego, oleinowego, linolowego, arachidowego i behenowego. Olej z pestek słonecznika charakteryzuje się też wysoką zawartością steroli, tokoferolu (witaminy E), kwasów fenolowych, karotenoidów, lecytyny i minerałów. Olej słonecznikowy wykorzystuje się w kosmetyce w kremach, lotionach, olejkach do ciała, do kąpieli, w mleczkach, przeznaczonych dla każdego typu skóry, ale przede wszystkim do skóry tłustej, mieszanej i trądzikowej. Używany jest jako dodatek do kosmetyków przeciwsłonecznych, zapewniających lekką ochronę przed szkodliwym działaniem słońca. Dobrze się wchłania i nie pozostawia uczucia lepkości. Wzmacnia barierę naskórkową, doskonale zmiękcza i wygładza skórę. Ma działanie przeciwrodnikowe, przeciwzapalne i normalizujące. Nie powoduje tworzenia się zaskórników.

Olej lniany pozyskiwany jest z nasion lnu. Len jest rośliną jednoroczną. Chociaż pochodzenie rośliny nie jest zupełnie oczywiste, len najprawdopodobniej wywodzi się z regionów śródziemnomorskich lub z zachodniej Azji. Obecnie uprawiany jest na szeroką skalę, na obszarach o klimacie umiarkowanym i subtropikalnym, od Europy po Amerykę. Uprawiane są dwie główne odmiany: typu włóknistego – dla włókien pozyskiwanych z łodyg oraz typu oleistego, dla oleju pozyskiwanego z nasion. Nasiona są zbierane latem, po całkowitym dojrzeniu. Następnie są czyszczone i suszone w temperaturze max. 40 ˚C, co pomaga zabezpieczyć je przed pleśnią. Olej lniany otrzymywany jest w procesie zimnego tłoczenia, który polega na produkcji oleju w temperaturze nie wyższej niż 50°C, dzięki czemu wszystkie składniki oleju zachowują swoje naturalne struktury, a co za tym idzie właściwości biologiczne. Lecznicze właściwości lnu znane były już w starożytnym Egipcie. Obecnie uważa się, że zawarte w oleju lnianym składniki zmniejszają ryzyko wystąpienia chorób nowotworowych, poprawiają pamięć i wzrok, obniżają poziom cholesterolu, wzmacniają układ pokarmowy oraz nerwowy, są także ważnym składnikiem budulcowym błon biologicznych. Głównym składnikiem oleju lnianego jest kwas linolenowy. Innymi aktywnymi substancjami lnu są proteiny, węglowodany, lignany, związki fenolowe, sole mineralne i minerały. Większość frakcji olejowej (ponad 70%) stanowią tłuszcze wielonasycone. Jedną z charakterystycznych cech lnu jest proporcja kwasu alfa-linolenowego w stosunku do kwasu linolowego. Właśnie ze względu na te właściwości olej lniany jest ostatnio tak chętnie wykorzystywany w przemyśle farmaceutycznym, spożywczym oraz kosmetycznym.

Olej makadamia pozyskiwany jest metodą tłoczenia z owoców drzewa makadamia. Makadamia pochodzi ze wschodnich regionów Australii. Kraj ten nadal pozostaje jednym z największych producentów orzechów makadamia, jednak roślina ta jest obecnie uprawiana także w innych częściach świata. Aktualnie około 70% orzechów makadamia, stosowanych szeroko w żywności czy kosmetyce, pochodzi z Hawajów. Orzechy makadamia przez tysiące lat stanowiły ważny składnik diety Aborygenów. Te słodkie orzechy są bogatym źródłem niezbędnych kwasów tłuszczowych, białek, błonnika, a także wielu witamin (B1, B2) i minerałów (potas, fosfor, wapń). Można je spożywać na surowo lub po uprażeniu. Orzechy makadamia i pozyskiwany z nich olej uznaje się na całym świecie za wyjątkowy przysmak. Olej z orzechów makadamia to także jeden z najwyżej cenionych surowców kosmetycznych z uwagi na wysoką zawartość jednonienasyconych kwasów tłuszczowych (80%), którego szczególnie istotnym składnikiem jest kwas palmitooleinowy (do 22%), wraz z izomerami. Zaleca się go do pielęgnacji wszystkich rodzajów skóry ze względu na działanie regenerujące, odżywcze i opóźniające starzenie, jednak największą skuteczność osiąga w preparatach przeznaczonych dla skóry dojrzałej, suchej lub wrażliwej. Olej z orzechów makadamia znajduje również zastosowanie w produktach do pielęgnacji skóry po opalaniu, ponieważ przynosi ukojenie przesuszonej cerze oraz łagodzi objawy oparzeń słonecznych. Olej z orzechów makadamia łatwo się wchłania i może pełnić funkcję nośnika ułatwiającego przenikanie innych substancji czynnych do głębszych warstw skóry. Często używa się go także w kosmetykach przeznaczonych dla delikatnych i łamliwych włosów, ponieważ działa wzmacniająco i nawilżająco, nadając włosom większą grubość, puszystość i połysk.

Olej buriti (wyciąg z owocu maurycji). Maurycja giętka, znana także jako palma buriti lub palma ite, to wysoka, szybko rosnąca palma lasów zwrotnikowych, dorastająca do 35 metrów wysokości. Pochodzi z podmokłych terenów położonych wzdłuż rzek Ameryki Południowej, zwłaszcza Amazonki oraz Orinoko. Przez Indian traktowana jest jako święte drzewo, nazywane „Drzewem Życia”, bowiem jej owoce są źródłem wszystkich składników odżywczych niezbędnych do życia człowiekowi. Maurycja ma wiele różnych zastosowań: pnie wykorzystuje się do celów budowlanych, z liści wytwarza się niezwykle mocne liny. Niemal wszystkie części tej rośliny są jadalne: pąki kwiatowe, sok, owoce. Z pestek tłoczy się na zimno pomarańczowo-czerwony olej buriti, który zawiera więcej beta-karotenu niż olej tłoczony z marchwi. Olej buriti zawiera dużo silnych, naturalnych przeciwutleniaczy: witaminę E, niezbędne kwasy tłuszczowe i tokoferole. W medycynie Indian olej buriti stosowano w leczeniu oparzeń, ponieważ ułatwia wzrost nowej skóry i ogranicza tworzenie się blizn. Olej buriti stosuje się zwłaszcza w kosmetykach dla cery suchej lub dojrzałej. Wysokie stężenie witaminy E oraz niezbędnych kwasów tłuszczowych sprawia, że olej z buriti wykazuje doskonałe właściwości kojące i zmiękczające, działa odżywczo i nawilżająco oraz sprawia, że skóra staje się miękka i elastyczna. Ponadto łagodzi podrażnienia skóry po opalaniu i oparzenia słoneczne. Olej buriti posiada także zdolność filtrowania i pochłaniania promieni UV, dzięki czemu jest świetnym składnikiem preparatów do opalania. Doskonale sprawdza się też jako odżywka do łamliwych i zniszczonych włosów.

Olej z owoców oliwki europejskiej. Drzewo oliwne ma powykręcany, sękaty pień i bywa, że żyje nawet kilkaset lat. Jego owoce – oliwki - zbiera się jesienią, gdy są jeszcze zielone, lub zimą, gdy są fioletowo-czarne i w pełni dojrzałe. Drzewo oliwne pochodzi z Azji Mniejszej i Afryki Północnej. W Grecji jego uprawę rozpoczęto ponad 7000 lat temu. W starożytności drzewa oliwne i oliwę z oliwek uważano za święte: służyły jako pożywienie, środek płatniczy, lek, wykorzystywano je do oświetlania pomieszczeń, a także do celów kosmetycznych i obrzędowych. Aromatyzowana oliwa z oliwek służyła do oczyszczania i odświeżania skóry. Wieńcami z gałązek oliwnych przyozdabiano głowy posągów bogów olimpijskich, zwycięzców igrzysk i bohaterów wojen. Drzewa oliwne i oliwa pojawiają się również w Biblii jako symbol pokoju, mądrości, chwały i czystości. Obecnie oliwki zaliczają się do najpopularniejszych roślin uprawnych na świecie. Oliwa z oliwek jest powszechnie stosowana w wielu kuchniach świata i równie wielu produktach kosmetycznych. Swoje wartości zdrowotne zawdzięcza wysokiej zawartości jedno-nienasyconych kwasów tłuszczowych oraz przeciwutleniaczy, takim jak kwasy oleinowy i linolowy oraz witamina E. Oliwa z oliwek jest skutecznym emolientem, doskonale chroniącym i nawilżającym skórę. Często wykorzystuje się ją w produktach o działaniu regenerującym i przeciwstarzeniowym. Zmiękcza i nawilża skórę, pozostawiając na powierzchni ochronną warstwę o właściwościach przeciwutleniających. Oliwa pobudza także porost włosów.

Olej awokado otrzymywany jej poprzez tłoczenie na zimno owoców Persea Gratissima, drzew naturalnie rosnących w Ameryce Południowej. Awokado jest jednym z najbardziej odżywczych owoców. Do najważniejszych jego składników należą lipidy i witaminy. Głównym kwasem tłuszczowym oleju awokado jest kwas oleinowy, w mniejszych ilościach występują też kwasy palmitynowy, linolowy, mirystynowy i arachidowy. Olej awokado zawiera witaminy A, E i D oraz białko i miedź. Owoce zawierają 2% białka, aminokwasy: histydynę i lecytynę, fitosterole, skwalen oraz witaminy: C, PP, B2, a także minerały: potas i żelazo. W medycynie naturalnej awokado wykorzystywane jest do wzmacniania kości, poprawy wzroku, oraz jako środek na wzdęcia, przeziębienia, katar, ból głowy i nerwobóle. Stymuluje apetyt, odżywia system nerwowy, reguluje menstruację i przynosi ulgę w kaszlu. Olej z awokado jest też bardzo ceniony i ma wszechstronne zastosowanie w kosmetyce, między innymi do regulacji gospodarki wodno-lipidowej, ochrony, regeneracji i odżywiania skóry. Olej dostarcza skórze kwasy tłuszczowe: dzięki zachodzącym w skórze procesom transestryfikacji dochodzi do redystrybucji kwasów tłuszczowych pomiędzy składnikami błon biologicznych a substancjami dostarczonymi z olejem. W efekcie kwasy tłuszczowe z awokado wypełniają obszary, gdzie naturalna bariera lipidowa ulega zniszczeniu. Proces ten ma szczególe znaczenie w przypadku wysokonienasyconych kwasów tłuszczowych, takich jak kwas linolowy. Deficyt tego kwasu powodowany jest procesami utleniania, wywołanymi przez wolne rodniki. Stanowi częstą przyczynę zakłóceń w funkcjonowaniu błon biologicznych jako barier chroniących komórkę m.in. przed nadmierną utratą wody. Sucha skóra wykazuje wzrost zawartości nasyconych kwasów tłuszczowych w błonach korneocytów z jednoczesną redukcją kwasu linolowego. Jednak podczas aplikacji na skórę kosmetyków bogatych w ten kwas, proporcje wyrównują się, a naskórek wraca do prawidłowego funkcjonowania. Kosmetyki z olejem z awokado tworzą na powierzchni skóry film ochronny, zapobiegają przed utratą wody i głęboko nawilżają skórę. Dodatkowo zawarte w oleju witamina E i karoten wzmacniają barierę tłuszczową przez protekcyjny wpływ na lipidy i lipoproteiny błon komórkowych skóry. Olej z awokado stosuje się do skóry suchej, uszkodzonej, popękanej. Doskonale goi płytkie zranienia i ubytki skóry. Jest łagodny dla skóry, szybko się wchłania, ma doskonałe właściwości penetrujące, zmiękczające i okluzyjne oraz przeciwdziałające promieniom UV. Jest często stosowany w kremach do pielęgnacji i leczenia skóry w łuszczycy. Stanowi cenny dodatek do kremów natłuszczających i przeciwstarzeniowych. W czystej postaci stosowany jest do masażu, podnoszącego jędrność skóry, uspokajającego, regenerującego i łagodzącego.

Olej ze słodkich migdałów. Migdałowiec zwyczajny to niewielkie drzewo liściaste, którego nasiona, znane jako słodkie migdały, są jadalne. Olej tłoczony ze słodkich migdałów ma wszechstronne zastosowanie jako skuteczny emolient. Jest wyjątkowo stabilny, długo zachowuje swoje właściwości, a jednocześnie zawiera wysokie stężenie dwóch składników znanych ze swego odżywczego działania na skórę: kwasu linolowego, czyli niezbędnego kwasu tłuszczowego Omega 6, oraz nienasyconych trójglicerydów. Olej ze słodkich migdałów ma niezwykle silne właściwości nawilżające, jest więc powszechnie stosowany w produkcji kosmetyków kolorowych, pielęgnacyjnych oraz produktów farmaceutycznych. W preparatach kosmetycznych olej ze słodkich migdałów poprawia właściwości nawilżające i zmiękczające balsamów i kremów z filtrem przeciwsłonecznym. Naturalna stabilność i klarowność oleju ze słodkich migdałów, również w niskich temperaturach, sprawia, że wykorzystuje się go do zwiększania przejrzystości olejków kąpielowych, do ciała oraz do masażu. Jako substancja bezbarwna, bezwonna i neutralna w smaku, zapewnia właściwości nawilżające kosmetykom kolorowym: pomadkom do ust, tuszom do rzęs, czy pudrom. Olej ze słodkich migdałów stanowi ponadto skuteczny i niezawodny nośnik substancji farmaceutycznych.

Olej z nasion róży rdzawej. Rosa moschata, zwana w Polsce różą rdzawą lub muszkatołową, jest krzewem osiągającym wysokość do 2 metrów. Jej łodygi są elastyczne i wygięte, pokryte purpurowymi kolcami. Owalne i błyszczące liście są ciemnozielone, a kwiaty białe, różowe lub sporadycznie żółte. Ich aromat przypomina zapachem piżmo. Krzew róży rdzawej wywodzi się z Europy. Jest on uprawiany głównie w Wielkiej Brytanii ze względu na swoje piękne kwiaty. W stanie dzikim można go spotkać jednak również na pogórzach And, w Chile i Argentynie. Olej z nasion róży rdzawej cechuje się wysoką zawartością wielonienasyconych kwasów tłuszczowych, takich jak kwas oleinowy, kwas cis-linolowy oraz α-linolenowy. W jego składzie znajdują się również kwasy nasycone: kwas palmitynowy oraz stearynowy. Olej z nasion róży rdzawej zawiera również inne korzystne związki, takie jak kwas transretinolowy, taniny, flawonoidy, witaminę C i β-karoten. Olej różany jest produktem wyjątkowo cennym dla skóry. Wysoka wartość odżywcza oleju oraz jego zdolności regeneracyjne czynią ten olej idealnym do różnych zastosowań kosmetycznych i dermatologicznych.

Masło Illipe. Otrzymywane jest z orzechów z drzewa Shorea stenoptera, występującego w rejonie Azji Południowo-Wschodniej i Boreno. Dajakowie, rdzenni mieszkańcy Borneo, od wielu wieków wyrabiali masło z orzechów illipe do celów leczniczych i kosmetycznych. Masło ma kolor kremowy i posiada bardzo łagodny, orzechowy aromat. Charakteryzuje się zbliżonym składem kwasów tłuszczowych do masła kakaowego, zawiera kwas palmitynowy, stearynowy, oleinowy i linolowy. Stosowany w kosmetykach zapewnia długotrwałe nawilżenie i wygładzenie skóry, zapobiega powstawaniu zmarszczek i degeneracji komórek skóry. Tworzy na powierzchni skóry delikatny film, chroniący przed utratą wilgoci z naskórka. Ma właściwości odżywcze, natłuszczające i zmiękczające. Sprawia, że skóra zachowuje sprężystość i elastyczność. Masło Illipe sprawdzi się przy skórze suchej, dojrzałej i odwodnionej, a nawet wrażliwej. Z uwagi na dość twardą konsystencję znalazło zastosowanie jako dodatek do mydeł, pomadek do ust oraz masek do włosów.

Olej z ostropestu plamistego. Otrzymywany jest z nasion w wyniku procesu tłoczenia na zimno. Ludowa nazwa tego ziela, znanego już w starożytności, to pstrok lub dziki karczoch. Łacińską nazwę Silybum nadał tej roślinie grecki lekarz Dioskurydes w 100 r. p.n.e. Nazwa gatunkowa Marianum pochodzi natomiast od Matki Boskiej i nawiązuje do legendy, jakoby podczas karmienia Dzieciątka Jezus w szopie betlejemskiej kilka kropel mleka spadło na liście rośliny, zostawiając na nich białe plamy. Ostropest pochodzi z regionu Morza Śródziemnego, ale rozprzestrzenił się w wielu regionach świata, także na terytorium Polski. Posiada wyjątkowe właściwości lecznicze, które opisał już w roku 40 n.e. grecki lekarz i botanik Dioscorides. Przede wszystkim roślina ta posiada zbawienny wpływ na wątrobę, może wpływać na obniżenie poziomu cholesterolu oraz cukru we krwi, zapobiega powstawaniu kamieni nerkowych i chorobom pęcherza moczowego. W kosmetologii ostropest plamisty ceniony jest za zawartość wyjątkowych substancji czynnych, z których najważniejsza jest sylimaryna o działaniu przeciwzapalnym i detoksykacyjnym. Ponadto jest on cennym źródłem flawonoidów, tyramin, tanin, olejków eterycznych, steroli, saponin, witamin oraz kwasów organicznych. Preparaty z ostropestem zapewniają silną ochronę antyoksydacyjną, przeciwdziałając uszkadzaniu komórek przez wolne rodniki, głęboko nawilżają i regenerują skórę. Zawarta w oleju sylimaryna chroni naturalną warstwę lipidową skóry i stymuluje produkcję kolagenu i elastyny. Wykazuje również funkcje łagodzące i przeciwzapalne w przypadku problemów alergicznych oraz stanów zapalnych skóry. Wspomaga gojenie się ran, zwalcza egzemy, zrogowacenia naskórka oraz rumień. Ma działanie wybielające, wyraźnie rozjaśnia cerę. Olej z ostropestu stosuje się zazwyczaj w kremach, żelach, maskach, płynach, emulsjach oraz preparatach do włosów. Można go też używać bezpośrednio na skórę, m.in. do regeneracji włosów i rozdwajających się paznokci.

Olej z nasion jojoby. Jojoba pochodzi z pustyń Sonora i Mojave rozciągających się na terenach Meksyku i stanu Arizona w USA. Krzew jojoby ma grube, szaro-zielone liście i rodzi twarde, owalne orzechy, które zbiera się w celu pozyskania ciekłego wosku, powszechnie znanego jako olej z nasion jojoby. Olej ten jest niezwykle odporny na utlenianie, a jego skład chemiczny jest bardziej podobny do tranu z wieloryba niż do składu zwykłego oleju roślinnego. Rdzenni mieszkańcy pustyni Sonora przez setki lat dodawali olej z jojoby do produktów kosmetycznych takich jak balsamy do ciała czy odżywki do włosów, a także stosowali go jako uzupełnienie diety. Dziś na całym świecie olej z nasion jojoby coraz częściej zastępuje tran, przyczyniając się tym samym do ocalenia wielorybów przed wyginięciem. Olej z nasion jojoby jest jednym z najważniejszych składników produktów kosmetycznych. Na powierzchni skóry tworzy cienką, nietłustą powłokę lipidową o silnych właściwościach natłuszczających, która zwiększa elastyczność i sprężystość skóry oraz nadaje jej aksamitną gładkość. Ponadto olej z nasion jojoby skutecznie oczyszcza, kondycjonuje, nawilża i zmiękcza zarówno skórę, jak i włosy.

Olej z nasion winogron. Pozyskiwany w procesie tłoczenia na zimno z nasion owoców winorośli właściwej, określanej także mianem winorośli winnej. Roślina ta pierwotnie porastała niemal cały basen Morza Śródziemnego i południowo – zachodnią Azję, obecnie jest uprawiana na całym świecie. Olej z nasion winogron jest najsilniejszym z antyutleniaczy, bogatym w „witaminy młodości”: A i E, które mają dobroczynny wpływ na skórę – wzmacniają jej barierę ochronną, nawilżają i spowalniają procesy starzenia. Posiada bardzo wysoki poziom nienasyconych kwasów tłuszczowych, takich jak palmitynowy, oleinowy, linolowy (powyżej 90%), minerałów (potas, fosfor, wapń, magnez, bor, jod, miedź i żelazo). Zawiera też antyutleniające związki polifenolowe – flawonoidy i resveratrol oraz witaminy D i K. Dzięki bogactwu składników, olej winogronowy wykazuje wielokierunkowe, dobroczynne działanie na skórę i jest szeroko stosowany w preparatach pielęgnujących i anti-aging. Wykazuje działanie regeneracyjne i przeciwrodnikowe, spowalnia procesy starzenia się skóry, wzmacnia jej naturalną barierę ochronną. Zwiększa jędrność i elastyczność skóry, poprawia jej napięcie. Jest często składnikiem kremów dla cery dojrzałej, a także naczynkowej z uwagi na występowanie witaminy K. Olej z pestek winogron poprawia pracę gruczołów łojowych, ma też właściwości łagodzące i matujące, dlatego kosmetyki z jego zawartością są polecane do pielęgnacji cery tłustej i trądzikowej. Działa przeciwzapalnie i tonująco, zapobiega powstawaniu zaskórników i zmniejsza widoczność porów. Odświeża skórę, wygładza ją i wyrównuje koloryt, delikatnie natłuszcza. Ponadto, zapobiega nadmiernej utracie wody, utrzymując właściwy stopień nawilżenia warstwy rogowej skóry. Olej z nasion winogron można stosować również bezpośrednio na skórę twarzy i ciała. Jest całkowicie przyjmowany i wchłaniany przez naskórek, nie pozostawia nieprzyjemnie tłustej powierzchni. Wcierany w końcówki włosów, wzmacnia je i nadaje im blask, ułatwia rozczesywanie.